Woestijn Al Qabil

4 januari:

Ik ben al vroeg wakker, doe de deur open en stap in het ijskoude zand, wat gisteren nog kokend heet was. Het is bangelijk stil, ik hoor alleen het suizen van mijn oren. Er is mist, foto's! Als de zon opkomt verdwijnt die mist vrijwel meteen. Alles heeft een rijmlaagje. Ik daal af naar de badkamer, loop blootsvoets, gaat beter in dat zand. Dan het ontbijt, klein buffetje, lekker plat brood, ei, toastbrood, confituren, honing, cornflakes. Met een geweldig uitzicht op de terracottakleurige zandduinen geniet ik van mijn ontbijtje. Hoe de zon een hele dag het uitzicht en de kleur kan doen veranderen. Iedereen lacht en is happy, ver van de wereldse chaos hier. Ik mag er niet aan denken dat ik zondag weer in die grauwe massa ga verdwijnen...
Ik besluit van niet op die dromedaris te gaan zitten, ik hoor jullie al lachen, in de plaats daarvan laat ik mijn hand met henna beschilderen bij de bedoeinevrouwen. Koop ook wat mooie bandjes, een voor aan mijn teen en zo naar mijn enkel, leuk.De dames hebben maskers voor de mond, foto's maken mag. Daarna wat zonnebaden, het is 10u, 46gr in de zon, 30gr in de schaduw. Ik lees, ik geniet, iedereen is weg. Ik heb een tocht geregeld voor s avonds, 17u met zonsondergang. En die is bangelijk, moesten jullie zien hoe ze hier met die jeeps die duinen afrijden, niet te doen, soms lijkt het dat we stijl naar beneden rijden, maar ze zijn heel bedreven. Ik heb mijn gordel aan... Het eten is zoals gisteren weer heel lekker, vandaag met geroosterd lam. Ik spreek af met Salem, er voert me iemand naar de busstop de volgende dag. Waar is Murphy??
xxx