Jaipur naar Udaipur

Zaterdag 29/12:

ooo wat zijn Iniers toch luidruchtig, geen respect voor de slapende mens...
Om 11u komt de vader van Shiva me halen om geld te gaan wisselen... ik moet op de moto!!!!!!!!! Nog nooit in mijn leven gedaan en dan nog zonder helm, gelukkig in kleine straatjes en het was niet ver. Busticket voor vanavond is ok. Ik mag tot 19u van mijn kamer gebruik maken, is 24u geldig, super. Ik maak er meteen een rustdag van. Ik book al mijn hotel in het internetkantoortje beneden aan het hotel. s Avonds in pakken en ik ga op zoek naar een tuktuk, de hoteleigenaar zei dat het 40 ropies kost, niemand wil me voor die rpijs voeren, ze blijven nog liever op hun luie kont liggen, sommigen al goed dronken. Een oud ventje met een fietsriksja vraagt 40 roepies en ik zeg direct ja, zal wel teveel zijn voor een fiets, maar hij werkt tenminste. Tussen al dat verkeer en hij maar trappen ochere. Bij het busstation ben ik nog wat vroeg en ik ga op de wandel, het is pikdonker en een man zegt me dat ik niet zo alleen mag rondwandelen, alle dan maar terug naar de bus, is eigenlijk alleen maar een kantoortje, je kan er niet zitten, ik plof me buiten op mijn rugzak en kijk naar de voorbijgangers, kindjes komen tegen me tateren in het Hini, ik begrijp er niets van en ze lachen dan nog meer. Op de bus heb ik een single sleeper gereserveerd, is een slaapkotje, matras, met schuifdeuren, heel praktisch, je kan liggen, gratis AC want de raam wil niet goed dicht. Het is een lange weg, vele files, veeeeeeeeel getoeter, ik zit wel precies op een kermis, en als het kan rijdt de chauffeur veel te snel, broer van speedy gonzales zeker??? Midden in de nacht zijn de straten vol vrachtwagens, enorm verkeer. Om 21u vertrokken, om 7u aangekomen in Udaipur, om 5u werden we heel luid gewekt, wc stop, er staat een tv buiten, heel luid een film, de mannen staan te gapen ernaar. Gelukkig heb ik veel warme kledij aan want het is bitterkoud, iedereen sleurt weer dekens mee.