Van Udaipur naar Jaisalmer
Blijf op de hoogte en volg Karine
10 Januari 2013 | India, Jaisalmer
Thuis mijn verhaaltje afwerken!
01/01/2013 Udaipur:
Met de tuktuk naar de bushalte, is een klein hokje met een desk, buiten staat een bank, luxe wow! Mannen gapen me aan, ze zijn al in dekens gewikkeld, klaar voor de trip. Mijn rugzak kan deze keer niet in de koffer, ik moet hem bij me in mijn 'slaaphok' houden, goed dat ik klein ben en ruim plaats heb. Deze keer glazen schuifdeuren en daar gordijntjes voor. Het is koud, de bus slingert heen en weer, veel putten en bulten, niet goed voor mijn ribben, de glazen schuifdeuren gaan door het trillen steeds maar open, de buitenramen gaan ook al niet goed dicht, mijn gordijntjes worden naar het midden van de bus gezogen, pffffffffff.
02/01/2013:
Bijna 5u, Johdpur, madam madam out, ik moet uit de bus?? In de koude en pikdonker sta ik ergens, ik weet niet waar, met een paar ingewikkelde mannen rondom mij, te wachten. Er komt een andere bus die naar Jaisalmer zal rijden. Niemand had mij wat gezegd van een overstap. 't Is barkoud. Ik moet naar het toilet, niet hier Karine, niet hier. Er is ook niets, mannen hebben het toch maar makkelijk... In de volgende bus wordt ik een zetel aangewezen, nochtans betaalt voor een sleeper... De man naast mij spreekt geen woord Engels. Wat later komt er iemand zeggen dat we bijna in Jaisalmer zijn. Daar kan ik een stuk mee met een jeep, dan een stukje tuktuk en verder te voet, ik logeer in het fort en daar kan geen tuktuk meer in veel te nauwe straatjes. Vriendelijke ontvangst in het hotel, ik ben doodmoe. Ontbijt op het dakterras, met zicht op de Jaintempels, prachtig!!! Ik heb een kamer met mooi balkonnetje met kleurige kussentjes, ik douch, zit wat in de zon en val in slaap en droom raar... Daarna een wandeling, op ontdekking door het fort. De eigenaar van het hotel spreekt me aan of ik geen zin heb in een woestijntocht en stem toe.
Vele koeien in de nauwe straatjes. Het is netjes in de straatjes. Iemand roept me binnen in een haveli, mooi koopmanshuis, omgebouwd tot prachtig hotel, mag foto's nemen, laat me alle kamers zien, 1000 en 1 nachtenkamers!! Daarna de verplichte thee en babbel. Winkeltje in winkeltje uit, not buy just look madam... ze halen vanalles uit, hele pakken sjaals, broeken... thee drinken, je hoeft echt niet te kopen, leuk.
Bij bellissima, een winkeltje die een cooperatieve heeft opgericht , een tafelloper gekocht. Het geld gaat naar vrouwen die het het meest nodig hebben, weduwen, vrouwen die vele mondjes te voeden hebben en die hun mannen al hun geld aan drank verpatsen. De vrouwen werken voor deze winkel. Goed doel, staat ook in de LP. Lange babbel. De vrouw wordt scheef bekeken door de andere handelaars, een vrouw werkt niet, doet het huishouden, soms worden haar spullen buiten besmeerd met koeienvlaaien, heel erg. Toen ik buitenkwam zei de handelaar naast haar: now in my shop. Neen zei ik, waarom niet, heb alles al, ik toon mijn zak, ik heb betere zei hij, kan niet zei ik, deze zijn met womenpower gemaakt zei ik, de madam van bellissima en haar man stonden hartelijk te lachen! Ik denk dat ze weer koeienvlaaien mogen verwachten. Ik heb ook haar man de hand geschud en gezegd dat ik trots ben dat hij haar droom helpt verwezenlijken!
Daarna loop ik verder en er zitten vrouwen te breien, ik vraag ze waar ze hun wol vandaan hebben, ik moet bij hen komen zitten, theeeeeeeeee. Veel gelachen. Ik word uitgenodigd om bij hen te gaan dineren op een avond. Eten doe ik bij Top View, dakterras, kussentjes op de grond, ik eet een thali: rijst, groenten, linzen, brood en een koffie nadien. Daarna nog wat slenteren en veel tateren, de winkeltjes beginnen te sluiten, de toeristen zijn verdwenen, het is al donker.
03/01/2013: Jaisalmer:
Al heel vroeg is er veeeeeeeeeeel lawaai, ik heb heerlijk geslapen. Ik kleed me goed aan en ga naar het dakterras waar er nog een meisje zit, we ontbijten samen, ze komt uit Zuid-Korea. Ik vraag haar wat ze doet van job: leerkracht huishoudkunde-techniek!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! Nergens ter wereld kennen ze dat vak en hier kom ik een leerkracht tegen die dat zelf ook geeft! Geweldig leuk, we lachen er hartelijk om omdat zij ook dacht dat ik niet ging weten wat dat vak eigenlijk is. Ze reist verder naar Udaipur. Ik ga op verkenning naar het fort, ach ja, het zoveelste maar ik wil het ook hier wel gezien hebben!
Bij het ticket zit de audiofoon inbegrepen! Het is heel mooi vanbuiten maar binnen is het minder, ik heb hier al veel mooier gezien. Goede uitleg op de audiofoon. Op het hoogste terras een prachtig zicht over de stad. Enorm veel windenergie hier. Ik dwaal nadien nog wat door de straatjes, winkeliers halen heel hun voorraad door elkaar om te tonen. Ik ga een warme appeltaart met vanillesaus eten en een sweet lassi (yoghurtdrank) bij een Australische, zicht op het fort. Het is druk, veel Indiers op dagjestocht.
Mijn treinticket naar Delhi is in orde, de hotelmanager voor gezorgd, sleeper... weer bij de muizen...
Om 14u klaar voor de woestijntocht. Met 8 anderen de jeep in, Duitsers-Zwitsers-Amerikanen. Het landschap verandert, zand in zicht!! We bezichtigen onderweg enkele dorpjes, bij een islamitisch dorp, gangsters van kinderen, zitten in onze rugzakken en 'stelen' er uit als ze kunnen. Zeer onbeleefd, ouders reageren er niet op. Bij een hindoedorp veel gemoedelijker, de kinderen vragen wel vanalles maar blijven van onze spullen. Er staat een kleine jongen een foto van ons te nemen met zijn gsm! Even later rijden we door de woestijnbroesse, er staan vele struiken en bomen in het zand. Onze chauffeur is op zoek... where are the camels...??????????????? Neeeeeeeeeeeeeeeen, dat had ik dus niet goed gehoord bij de uitleg, ik had dit deel waarschijnlijk gewist omdat ik daarna hoorde dat er werd gekookt in de woestijn... en daar waren ze, lawrence of Arabia met zijn kamelen heeeeeeeeeeeeeeeeeeeelp!
Met een heel klein hartje er toch maar op, het kleinste kameeltje uitgezocht, eventjes moeten uitleggen aan de groep dat mijn olifantentocht in Sri Lanka niet zo goed was bevallen. Ik kon me helemaal niet ontspannen, zo een klein tutje om je aan vast te houden en wat nog erger was... ik had dezelfde broek aan als toen op die olifant!! Het jongetje die meeliep zei constant: ok mama?? Yes mama, good mama! Eventjes paniek omdat we langs een richel liepen en zo stijl van de duin naar beneden, het zweet liep van me, 2u heb ik op die kameel gezeten!!! Al mijn spieren waren versteven en mijn ribben deden pijn alsof ik er wel 10x was afgevallen onderweg. Ik steek toch wat uit he!?? En lach niet!!
Nadien de zonsondergang, niet zo spectaculair, al veeeeel mooiere gezien.
De gids was er toen, potten en pannen uitgehaald, houtvuur en begon aan de chai (thee). Daarna het eten, een soort chips als hapje, groentencurry, rijst, chapati (plat brood). Het duurde veel te lang. Iedereen kreeg koud en er werd een groot vuur aangestoken.
Daarna weer de lange tocht naar 'huis'. Om 23u lag ik in mijn warme bedje.
Ik vond de tocht niet zo schitterend, misschien zijn de meerdaagse tochten, met slapen in de woestijn beter?
Genoeg gewerkt voor vandaag, de rest is voor later,
nightnight iedereen xxx
@ Rolf, leuk dat je ook meegeniet!! Herinneringen hoor ik van je vrouwtje!
@ Marla: Flores Indonesië? Ja we moeten beslist eens afspreken, in Nederland of ergens anders ter wereld!!!
01/01/2013 Udaipur:
Met de tuktuk naar de bushalte, is een klein hokje met een desk, buiten staat een bank, luxe wow! Mannen gapen me aan, ze zijn al in dekens gewikkeld, klaar voor de trip. Mijn rugzak kan deze keer niet in de koffer, ik moet hem bij me in mijn 'slaaphok' houden, goed dat ik klein ben en ruim plaats heb. Deze keer glazen schuifdeuren en daar gordijntjes voor. Het is koud, de bus slingert heen en weer, veel putten en bulten, niet goed voor mijn ribben, de glazen schuifdeuren gaan door het trillen steeds maar open, de buitenramen gaan ook al niet goed dicht, mijn gordijntjes worden naar het midden van de bus gezogen, pffffffffff.
02/01/2013:
Bijna 5u, Johdpur, madam madam out, ik moet uit de bus?? In de koude en pikdonker sta ik ergens, ik weet niet waar, met een paar ingewikkelde mannen rondom mij, te wachten. Er komt een andere bus die naar Jaisalmer zal rijden. Niemand had mij wat gezegd van een overstap. 't Is barkoud. Ik moet naar het toilet, niet hier Karine, niet hier. Er is ook niets, mannen hebben het toch maar makkelijk... In de volgende bus wordt ik een zetel aangewezen, nochtans betaalt voor een sleeper... De man naast mij spreekt geen woord Engels. Wat later komt er iemand zeggen dat we bijna in Jaisalmer zijn. Daar kan ik een stuk mee met een jeep, dan een stukje tuktuk en verder te voet, ik logeer in het fort en daar kan geen tuktuk meer in veel te nauwe straatjes. Vriendelijke ontvangst in het hotel, ik ben doodmoe. Ontbijt op het dakterras, met zicht op de Jaintempels, prachtig!!! Ik heb een kamer met mooi balkonnetje met kleurige kussentjes, ik douch, zit wat in de zon en val in slaap en droom raar... Daarna een wandeling, op ontdekking door het fort. De eigenaar van het hotel spreekt me aan of ik geen zin heb in een woestijntocht en stem toe.
Vele koeien in de nauwe straatjes. Het is netjes in de straatjes. Iemand roept me binnen in een haveli, mooi koopmanshuis, omgebouwd tot prachtig hotel, mag foto's nemen, laat me alle kamers zien, 1000 en 1 nachtenkamers!! Daarna de verplichte thee en babbel. Winkeltje in winkeltje uit, not buy just look madam... ze halen vanalles uit, hele pakken sjaals, broeken... thee drinken, je hoeft echt niet te kopen, leuk.
Bij bellissima, een winkeltje die een cooperatieve heeft opgericht , een tafelloper gekocht. Het geld gaat naar vrouwen die het het meest nodig hebben, weduwen, vrouwen die vele mondjes te voeden hebben en die hun mannen al hun geld aan drank verpatsen. De vrouwen werken voor deze winkel. Goed doel, staat ook in de LP. Lange babbel. De vrouw wordt scheef bekeken door de andere handelaars, een vrouw werkt niet, doet het huishouden, soms worden haar spullen buiten besmeerd met koeienvlaaien, heel erg. Toen ik buitenkwam zei de handelaar naast haar: now in my shop. Neen zei ik, waarom niet, heb alles al, ik toon mijn zak, ik heb betere zei hij, kan niet zei ik, deze zijn met womenpower gemaakt zei ik, de madam van bellissima en haar man stonden hartelijk te lachen! Ik denk dat ze weer koeienvlaaien mogen verwachten. Ik heb ook haar man de hand geschud en gezegd dat ik trots ben dat hij haar droom helpt verwezenlijken!
Daarna loop ik verder en er zitten vrouwen te breien, ik vraag ze waar ze hun wol vandaan hebben, ik moet bij hen komen zitten, theeeeeeeeee. Veel gelachen. Ik word uitgenodigd om bij hen te gaan dineren op een avond. Eten doe ik bij Top View, dakterras, kussentjes op de grond, ik eet een thali: rijst, groenten, linzen, brood en een koffie nadien. Daarna nog wat slenteren en veel tateren, de winkeltjes beginnen te sluiten, de toeristen zijn verdwenen, het is al donker.
03/01/2013: Jaisalmer:
Al heel vroeg is er veeeeeeeeeeel lawaai, ik heb heerlijk geslapen. Ik kleed me goed aan en ga naar het dakterras waar er nog een meisje zit, we ontbijten samen, ze komt uit Zuid-Korea. Ik vraag haar wat ze doet van job: leerkracht huishoudkunde-techniek!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! Nergens ter wereld kennen ze dat vak en hier kom ik een leerkracht tegen die dat zelf ook geeft! Geweldig leuk, we lachen er hartelijk om omdat zij ook dacht dat ik niet ging weten wat dat vak eigenlijk is. Ze reist verder naar Udaipur. Ik ga op verkenning naar het fort, ach ja, het zoveelste maar ik wil het ook hier wel gezien hebben!
Bij het ticket zit de audiofoon inbegrepen! Het is heel mooi vanbuiten maar binnen is het minder, ik heb hier al veel mooier gezien. Goede uitleg op de audiofoon. Op het hoogste terras een prachtig zicht over de stad. Enorm veel windenergie hier. Ik dwaal nadien nog wat door de straatjes, winkeliers halen heel hun voorraad door elkaar om te tonen. Ik ga een warme appeltaart met vanillesaus eten en een sweet lassi (yoghurtdrank) bij een Australische, zicht op het fort. Het is druk, veel Indiers op dagjestocht.
Mijn treinticket naar Delhi is in orde, de hotelmanager voor gezorgd, sleeper... weer bij de muizen...
Om 14u klaar voor de woestijntocht. Met 8 anderen de jeep in, Duitsers-Zwitsers-Amerikanen. Het landschap verandert, zand in zicht!! We bezichtigen onderweg enkele dorpjes, bij een islamitisch dorp, gangsters van kinderen, zitten in onze rugzakken en 'stelen' er uit als ze kunnen. Zeer onbeleefd, ouders reageren er niet op. Bij een hindoedorp veel gemoedelijker, de kinderen vragen wel vanalles maar blijven van onze spullen. Er staat een kleine jongen een foto van ons te nemen met zijn gsm! Even later rijden we door de woestijnbroesse, er staan vele struiken en bomen in het zand. Onze chauffeur is op zoek... where are the camels...??????????????? Neeeeeeeeeeeeeeeen, dat had ik dus niet goed gehoord bij de uitleg, ik had dit deel waarschijnlijk gewist omdat ik daarna hoorde dat er werd gekookt in de woestijn... en daar waren ze, lawrence of Arabia met zijn kamelen heeeeeeeeeeeeeeeeeeeelp!
Met een heel klein hartje er toch maar op, het kleinste kameeltje uitgezocht, eventjes moeten uitleggen aan de groep dat mijn olifantentocht in Sri Lanka niet zo goed was bevallen. Ik kon me helemaal niet ontspannen, zo een klein tutje om je aan vast te houden en wat nog erger was... ik had dezelfde broek aan als toen op die olifant!! Het jongetje die meeliep zei constant: ok mama?? Yes mama, good mama! Eventjes paniek omdat we langs een richel liepen en zo stijl van de duin naar beneden, het zweet liep van me, 2u heb ik op die kameel gezeten!!! Al mijn spieren waren versteven en mijn ribben deden pijn alsof ik er wel 10x was afgevallen onderweg. Ik steek toch wat uit he!?? En lach niet!!
Nadien de zonsondergang, niet zo spectaculair, al veeeeel mooiere gezien.
De gids was er toen, potten en pannen uitgehaald, houtvuur en begon aan de chai (thee). Daarna het eten, een soort chips als hapje, groentencurry, rijst, chapati (plat brood). Het duurde veel te lang. Iedereen kreeg koud en er werd een groot vuur aangestoken.
Daarna weer de lange tocht naar 'huis'. Om 23u lag ik in mijn warme bedje.
Ik vond de tocht niet zo schitterend, misschien zijn de meerdaagse tochten, met slapen in de woestijn beter?
Genoeg gewerkt voor vandaag, de rest is voor later,
nightnight iedereen xxx
@ Rolf, leuk dat je ook meegeniet!! Herinneringen hoor ik van je vrouwtje!
@ Marla: Flores Indonesië? Ja we moeten beslist eens afspreken, in Nederland of ergens anders ter wereld!!!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
