Laatste dag Jaisalmer en dan naar Delhi

04/01/2013:

om 9u moet je hier uit je kamer, heeeel vroeg. Mijn billen doen pijn van mijn kamelentocht. Mijn rugzak mag voor de rest van de dag in een kamertje beneden. Ontbijt weer op het dakterras. Het is frisjes, meer wind. Vanop het dakterras zie ik al veel mensen op het fort, de vlag daar wappert goed. Dan ga ik naar de Jaintempels, 7 tempels van de 12e-15e eeuw. Mijn schoenen moeten uit en mogen zelfs niet in mijn rugzak, buiten laten staan. Mensen brengen offers van rijst, luiden de bel als ze binnengaan, bidden, offeren (zelfs hele schotels), prachtig beeldhouwwerk! Vele foto's genomen.
Daarna ga ik buiten het fort wandelen, ik laat me verdwalen in de staatjes, het is druk, koeien overal. Moest ik willen ga ik het ene winkeltje in, het andere uit en zou ik overal moeten thee drinken. Ik bezoek de Salim Singhki haveli, het huis is van de man zijn grootvader. Het moet dringend gerestaureerd worden, 300j oud, was van een 1e minister. Er staan prachtige huizen hier. De Patwon-ki haveli is indrukwekkend. Ik hoef geen gids, overal staat wel geschreven wat het is, weelde, het was van juweliers ooit. Op het dak een mooi zicht over de stad. Ik zigzag door de straatjes.
Tijd om terug te keren, ik vraag aan de dame van Bellissima of ik wat kleren kan achter laten bij haar, zij zou het wassen en aan mensen geven die het kunnen gebruiken. Of er geen bh bij is? Ja want de meisjes hun schoonmoeders kopen lingerie hier en die wordt dan weer gekocht bij de mannen... lelijke oude kramen!! In de grootsteden zijn er wel mooie winkels maar daar komen zij nooit.
Nog wat oorringen kopen en bij de German Bakery een chococroissant kopen voor onderweg. Ik ding af voor de tuktuk en laat me naar het station voeren.
Klaar voor 18u trein. Ze plakken afgeprinte bladen aan de wagons, nog met zo een kettingpapier, mijn naam staat erop, waar ik zit en met mijn leeftijd! Ik zit bij een vrouw en we drinken thee, ik haal koekjes boven en ze lacht, ze spreekt niet veel Engels, een jongen komt bij ons zitten en vertaalt, we babbelen over uithuwelijken enz. Na een aantal stops komt er een hele familie bij ons zitten met heel veel lawaai. Ze beginnen alles boven te halen om te eten. Ze smakken dat het geen naam heeft, laten boeren en scheten, ongelooflijk, is hier normaal. Het vrouwtje rechtover me kijkt ook maar raar naar hen.
Iemand komt rond met pen en papier, dinner madam? Ik vraag wat er op het menu staat, ik begrijp er hier en daar iets van en stem toe, 70 roepies, €1.
Na het menu van de familie ligt de grond vol, alles is door het raam naar buiten gesmeten van afval, zo gaat dat hier in India. Ik haal mijn haakwerk boven en haak nog twee mutsjes, iedereen zit te kijken. Een man zegt dat ik een mooie hobby heb. Ik ga op mijn slaapplaats liggen, drie boven elkaar, ik op het bovenste verdiep. Rond 22.30u staan ze daar met mijn dinner, dacht al dat ze het vergeten waren, een kartonnen doos met een potje met linzen, plat brood, rijst, groenten. Daarna probeer ik wat te slapen maar dat lukt niet zo goed. Wc op de trein is er eentje om te hurken, maar best, en alles recht op het spoor.

05/01/2013: Delhi:

Heel de nacht door veel lawaai, mensen stappen in en uit. Vooral 's morgens veel mensen die naar hun werk gaan. Ze komen weer rond met thee en dat doet deugd, samen met de chococroissant. Na een tijdje is er beneden plaats en ik ga daar zitten. Voor Delhi rijdt de trein enorm traag, zo enorm veel vuil langs het spoor en iedereen leeft ertussen, achterbuurten hier. Het is verschrikkelijk om zien.
We komen aan met 3u vertraging, is dus 21u trein geworden.
Ik besluit om eens de metro te proberen, heel veel volk, je moet aanschuiven om een jeton te kopen, 8 roepies!! Alles moet door de scanner, vrouwen apart, je wordt goed afgetast. Door de massa mensen zie ik niet goed waar ik naartoe moet, ik word heel vriendelijk gehopen. Het eerst rijtuig is altijd voor vrouwen, geen mannen toegelaten, staat ook op de grond aangegeven. Vrouwen worden anders te veel betast op de metro. Ik moet maar twee haltes verder, daarna het treinstation binnen om zo over de perrons naar de andere kant te geraken, hier ook alles door de scanner. Ik wandel naar het hotel want het is vlakbij. Ze hebben geen kamer gehouden, maar een straat verder bij de broer kan ik wel een kamer krijgen. Mijn zak die ik in bewaring gegeven heb en mijn rugzak worden tot daar gedragen. Ik krijg een mooie kamer! Ik verfris me, ga internetten en zoek een weeshuis. Van al de mails die ik gestuurd heb onderweg naar goeie doelen, had er tot dan nog geenenkel geantwoord, dan wil een mens eens kleren schenken!! Een jongen helpt me en stuurt me na een paar minuten enkele adressen door. Ik ga naar het hotel de zakken halen, tuktuk in en weg. Het was een eindje, zoeken, niet het juiste adres blijkbaar, we worden doorverwezen naar een blindeninstituut, daar kan ik wat tshirts, truien, sjaals kwijt, de jongens danken me hartelijk en rennen weg met hun nieuwe kledij, zo blij dat ze waren, ook een hele pak pennen en potloden, ballonnen. De meisjes en babykledij zullen ze de volgende dag ergens anders naartoe brengen. Ik dank ze hartelijk. Spijtig dat ik het zelf niet meer kon wegbrengen...
Ik laat me afzetten bij een restaurantje, eet dal (linzen) met rijst. Er hangt in een kader dat hier de chef kok van 2007 huist, in dit krotje??
Heb me op straat een nieuwe agenda gekocht met allemaal kaarten van India in, kan ik dromen van een volgende reis!
Daarna een lange douche, alles inpakken voor de trip terug naar huis. Room service, mijn laatste masalathee en ze brengen dan nog een thermos vol hahaha. Terwijl kijk ik naar Rambo III.

06/01/2013: Naar huis :-(
Om 24u ga ik naar beneden en neem een taxi. Eerst niet gemerkt maar de chauffeur is duidelijk dronken, maar we waren al te ver en midden in de nacht, laat je hier maar eens afzetten ergens, dus hij moest van mij tegen 20km/u rijden, wat hij ook deed, yes madam zei hij altijd. Had gevraagd aan de chauffeur om te stoppen bij een post, maar was al blij dat ik op de luchthaven was. Een jongen aan de info zei dat hij ze voor mij wel wou posten, hopelijk komen ze toe?
Ik heb een raamzitje en naast me een niet spraakzame Indiër. Eerst naar Doha, terug met Qatar Airways. Lekker ontbijt. Fimpje kijken, Darjeeling Express, nog wat nagenieten...
In Doha zie ik Micheline, een collega die van de Maledieven komt! We kunnen een zitje ruilen zodat we samen zitten, leuk leuk! Wederom lekker eten en daarna drinken we champagne samen, veel tateren ook, al onze verhalen komen boven. Daarna met het treintje naar huis. Wat me opvalt na zo een reis? Hoe PROPER dat het hier is, niet te doen, geen auto die zijn claxon gebruikt (ginder doen ze niet anders), iedereen rijdt op zijn vak, daar zijn zelfs geen lijnen getekend op straat. En de ooo zoooo zalige zeelucht!
Maar toch al een beetje heimwee... want India heeft zo ook zijn mooie kanten, de vriendelijkheid bijvoorbeeld.
Ik ga zeker en vast nog terug, er is daar nog zoveel om te ontdekken!

Tot een volgende reis,
bedankt voor het lezen allemaal xxxjes

@ de reisbloggers hier: wie info wil, stuur maar een mail naar zeetje@hotmail.com