Lange mooie trip achter de rug

Hey iedereen,
hier ben ik weer met een verhaaltje...
Na Galle heb ik een heel lange treinreis gedaan, via Colombo naar Anuradhapura... en na dagen kan ik het nu eindelijk uitspreken hahaha. In Galle geld wisselen was een belefenis, ik zerd binnengelaten door een veiligheidsagent, groot wapen rond de nek, vraagt wat ik kom doen, word dan naar een salon gebracht en moet een formulier invullen, dan naar de desk begeleid waar zes bedienden me aangapen... na veel geklop met stempels krijg ik mijn roepies.
In de 'canteen' van het station een broodje gegeten en koffie gedronken. Hygiene is hier quasi nul, maar een kloeke als ik kan daar tegen ondertussen. een propvolle trein op, duwen en duwen, aiai mijn ribben. Na een tijdje vraagt wederom een heel oud vrouwtje of ik haar stoel wil!! Ik wimpel vriendelijk af. Ik moet heel veel zeggen van waar ik kom, links en rechts voor en achter me. Alle eten passeert weer de revue, ook schoolboekjes, thermossen met koffie tot rare ballonnen toe. De mensen halen hun luch boven wat ingepakt is in krantenpapier, rechterhand wordt door het raam gewassen met fles water en eten maar. Ik had ananas gekocht, doen ze hier in een zakje en je krijgt er een prikker bij, ik geef een kindje een stuk en ze glundert, zo blij is ze, en alle mensen beginnen te lachen! Het zweet stond in mijn schoenen, na 4u staan kon ik zitten. Onderweg moest eens aan de noodrem getrokken worden, acheraan de trein was een vrouw in paniek, haar kinderen waren er al uitgesprongen maar zij durfde niet, ik stak mijn hoofd buiten, perron te kort, alleen een hele diepe gracht. Het werd donker en meer en meer mensen verlieten de trein. Na 10u trein, moesten er 8 zijn, eindelijk. Een man sprak me aan en brengt me naar het hotel. Voor nog geen 7 euro een gewoon net hotel. Het zijn chinese uitbaters en ik eet dus lekkere veg rijstschotel. De volgende ochten heb ik gevraagd of ze daar geen betrouwbare tuktukdriver kenden, ja, op 10 min werd ik al afgehaald. Prijs besproken en hij heeft me een hele dag rondgereden. 14 sites gedaan. pfffff ik kan geen lord boudha meer zien... Anuradhapura is een prachtige stad vol oudheden. Je moet dit wel gezien hebben. Heb ook de oudste boom ter wereld gezien en daar een kaarsje doen branden. Een leuk koppeltje leren kennen en een lange babbel gedaan tot een beetje ergernis van de driver want hij moest nog veel stops doen met me. lol. Aan de dagoba s moet je je schouders bedekken en schoenen uit. Dit had ik ook al gelezen in mijn boeken. Kousen mee schreven ze, want het zand kan heet zijn... jaja... stoer als ik ben trotseer ik dat hete zand, hum, ik kon geen sec op 1 plaats blijven staan, hilarisch. De tzeede dagoba maar mijn sokken aan en dat vonden de locals dan weer hilarisch... Aan de tempels enorm veel apen, komen heel dichtbij, veel foto s genomen. Heb van een meisje een blad van de boodi tree gekregen, je mag dat normaal niet oprapen en meenemen, brengt geluk zei ze. Het was een mooie dag, blij dat ik het dan toch nog gedaan heb.
xxx