Opuwu

Nog even wat bijpennen!

Woe 01/08
Vroeg op, douchen en ontbijten. Om 9u moeten we Queen Elizabeth oppikken die eerst met ons meegaat om winkelwaar te halen voor de drie dorpen die we bezoeken. Door de voedingsmiddelen te geven mogen we vrij fotograferen, anders vragen ze €1 voor 1 foto! Elizabeth neem een kar en vliegt door de supermarkt, ze weet goed wat ze moet hebben, maismeel, brood, suiker, appelen en snoepjes (waar wij niet zo tevreden mee waren, liever nog een extra zak appelen, maar het zij zo). Alles wordt verdeeld over drie zakken voor de drie dorpen. In de auto smikkelt Elizabeth haar take away binnen. Bij het Himbadorp niemand thuis. Druppelsgewijs komen ze eraan. Een kleine macho wil ons direct al wat prullen verkopen. We krijgen een beetje uitleg. De onderste snijtanden worden verwijderd als ze kind zijn, zonder verdoving en met een stok. Een meisje laat ons met plezier aan gebit zien. Kinderen gaan niet naar school, kunnen niet lezen, niet schrijven, spreken geen Engels. Ze dragen traditionele kledij, rokjes van leer. We mogen binnen in een hut waar een vrouw zit, ze neemt een brok oker, maalt het op een steen, neemt vetstof, mengt het en wrijft er zich mee in. Dan neemt ze kolen, kruiden en parfumeert zich: onder de oksels, onder haar sierraden en onder haar rokje... Ze wassen zich nooit, ook niet wanneer ze hun maandstonden hebben. Hun haar wordt ook ingewreven met het oker-botermengsel. Sommigen hebben extentions. Onze gezichten en armen worden ingewreven, we zijn witte Himbavrouwen nu. De ijzeren bandjes aan de voeten zijn versiering maar tevens ook bescherming tegen slangenbeten. Na het ritueel gaan de vrouwen samen zitten om prulletjes te verkopen, het is één en al afdingen! Elizabeth laat ze maar begaan. Hun erf is netjes onderhouden, er is in het midden een graf waar de geitjes zich rond gehuisvest hebben. Een inkomen hebben deze mensen praktisch niet, de mannen wandelen met het vee en gaan jagen. Mannen hebben een vlecht die gekruld is en dragen een rokje.
Daarna op weg naar een Hererodorp. Heel veel kindjes komen naar de auto gelopen, ze lachen zo mooi! We tekenen in het stop op onze auto en ze doen dat lustig na! Leuk om ze zo bezig te zien. Kunnen we hun blote kontjes fotograferen, ze hebben een lederen bandje om, hangt als een flosje aan hun achterwerk te begelen, vooraan een stukje stof. Wim zoekt weer het bushtoilet op, hij is nog steeds niet beter! Dit is familie van Elisabeth en ze babbelt met hen meer dan met ons. Wij lopen wat rond, hier krijgen we niet veel uitleg meer. De Hererovrouwen hebben hoeden van stof, gevouwen in een soort koehoorns. In de huisjes staat niet veel meer dan een bed en een tafeltje. Veronique trekt een kleed aan met hoed, mooi! We geven hier ook de zak met voedsel af en wordt direct verdeeld.
Daarna naar een vluchtelingenkamp. Hier zitten mensen op elkaar die Angola ontvlucht zijn. Het was alsof we een vuilnisbelt naderden! Geen wonder dat er hier een zieke man lag met TBC... Deze mensen zijn echt arm. En heel veel kinderen, te veel! De mensen zijn zeer hartelijk, kleurrijk, mooie kralen in het haar. Ook hier wordt het voedsel verdeeld. Het is eigenlijk maar een peulschil voor zoveel mensen! We mogen vele foto's nemen.
Rond 14u zijn we terug in Opuwu. Veronique en ik lopen nog eens de hypermarkt binnen, mensen lachen ons toe. Een vrouw vindt dat we op de foto moeten, we hebben veel plezier, misschien moeten we ons alle dagen zo beschilderen?
Daarna genieten aan het zwembad met ongelooflijk uitzicht! Als de zon onder is genieten we nog wat na in het salon boven, zachte lederen zetels, wat een luxe hier zeg! Maar daarna toch weer terug onze tenten in...

Do 02/08 Van Opowu naar Kamanjab
Veronique en ik gaan eens ontbijten in de lodge, Wim zijn darmen laten het nog niet toe. We genieten op het grote terras. We nemen hier de laatste foto's.
Inpakken en wegwezen, nog een laatste stop in het dorp waar Wim en Veronique zich weer laten gaan bij de souveniers! Mijn sandaal is stuk en ik laat hem repareren bij een schoenmaker die bij een kapsalon zit. Wordt direct genaaid voor € 0,5. De kapper is een man zijn haar aan het verven in het zwart, met een potje zwarte verf en een tandenborstel!!! Bakkebaarden worden getekend alsook een baardje en dat blijft er ongeveer een maand opzitten! Sjiek zeg! Wim willen overhalen maar hij zag dat niet zitten. Daarna nog wat boodschappen. Wim heeft weer wat prullen gekocht en is content!
We rijden langs de westkant van Etosha en zien onze eerst giraffen! Onwaarschijnlijk mooi!
Het is al laat als we in Kamanjab aankomen, Wim en ik kamperen, Veronique huurt een mooie kamer. We logeren bij Belgen, Oppi Koppi. Zeer vriendelijk en we worden getrakteerd op een drankje. Later sta ik weer flink te vloeken als we onze tenten opzetten, weer zoveel stenen in de grond, is echt moeilijk.
We gaan een soepje eten. Hier aan de lodge wordt op een plateau eten gelegd voor de stekelvarkens, die komen 's avonds smullen van de groeten en fruit. Weer een mooie dag achter de rug!