Dinsdag 23/12/08 Hello my friends

Heb hier alweer prachtige dingen gedaan!!!
Gisteren na het ontbijt (waar ik zelf moet voor zorgen, maar heb een grote keuken voor mij alleen), ben ik naar het bureau gegaan. Dit is boven het hostel. Ze hebben daar een room waar ze de kleren sorteren. En voor diegenen die mij kennen is dat maar een kleintje om dat daar eens op orde te leggen. De Amerikaanse vrienden van Carol, zenden heel veel kledij. Dus ik maar uitpakken en opvouwen, sorteren, op maat leggen, jongens, meisjes, vrouwen mannen apart. De eerste kinderen kwamen toe. Ze kregen allen 2 stuks mee. Ze lopen daarvoor vele kms om dit dankbaar te aanvaarden. Ik hielp ze mee uitzoeken, want ze zouden zich in een 3 j murwen als ze al 6 zijn, omdat ze het mooi vinden, lol. Als ik dan iets bovenhaal dat ze heel mooi vinden... de glimlach dat ze dan op hun gezicht toveren is onbeschrijfelijk!!! Ik had ook een supergrote zak balonnen mee, ze kregen er elk een aantal om hun huis mee te decoreren voor kerstmis, en blij dat ze daar mee waren. En dan kwamen er 4 kinderen, elk van een andere familie, de ene kwam halen voor 6 kinderen, enz. In een mum van tijd was mijn mooie vouwwerk een chaos! Ik moest er eigenlijk mee lachen. Hoe kan je daar nu boos om zijn, als zij zo happy zijn??
En zo ging het heel de dag door, Carol vertelde me dan de verhalen van de kinderen. Ik ging zo in mijn werk op dat ik geenenkele foto genomen heb. Spijtig maar het zit in mijn hoofd, dit zijn dingen die je toch nooit meer vergeet.
Op de bureau van Carol werkt er een vrouw, Rose, heel vriendelijke. Met haar ben ik s avonds meegegaan naar haar huis... huis zeggen ze hier... Een kamertje om in te leven, en een kamertje om in te slapen, dat is alles, waar ze zich wassen en naar het toilet gaan heb ik niet kunnen zien. Er is ook een lopend water. En toch is ze zeer trots op haar huisje.
Ze heeft dan met een buurvrouw, die nog een kleiner huisje heeft en daar zelfs met een kind woont, mijn haar los gemaakt. Ik moest daar zelf niet zo aan zitten prutsen zeiden ze. Dus loop ik hier nu zonder vlechtjes, ten spijt.
Daarna was het al ferm donker, dan ben ik met een borabora naar huis gereden. Ja ja ik heb de eerste keer in mijn leven op een moto gezeten. Heb de schrik van mijn leven beleefd op deze donkere straten, maar ik was weer veilig thuis.